[IronFlip] Weekendje aan zee

Met nog minder dan 2 weken te gaan , lopen ook onze trainingsinspanningen stillekes aan naar hun eindpunt. Net zoals vorig weekend toen ik met Granite Tom en vrouwke Katty een fietstochtje heb ondernomen stond er dit weekend nog een specialleke op mijn trainingsmenu. Gisteren namiddag zijn we na de fietstraining vertrokken naar Wenduine waar we met vrienden een nachtje gingen doorbrengen. Het appartement was gelegen op "den dijk". Deze morgen toen we opstonden weerkaatste de zon al op de grijze golvenmassa die in contast afstak tegen het goudgele zand. Tientallen lopers deden er hun eerste matinale passen. Zo ook ondergetekende. Een rustig ochtendloopje van 3/4 uur ...op de waterlijn ...voor het ontbijt. De koffie smaakte dubbel zo goed.

Deze namiddag dan naar Blankenberge waar ik afgesproken had met één van de beste lange afstand triathletes die Belgie nog rijk is. (alhoewel ze daar op de federatie anders over denken) Samen met Mieke Dupont een fietstrainingske van 1,5 uur afgewerkt. Van Blankenberge richting Brugge om via het parkoer van de Triathlon Brugge terug naar de kustlijn te fietsen. Heel veel wind en goed gezelschap. Een leuke babbel gehad en een goede training. Het zal plezant worden in Florida! Das zeker.

Toch een klein minpuntje aan dit weekend. K'heb een sms gekregen van Rusty Rick. Hij ging zondagmorgen met zijn nieuw carbonnen ros langs komen maar is onderweg gestrand. Ketting afgevlogen en het versnellingsapparaat in het achterwiel ! Gelukkig is dit nu gebeurd en niet in Florida.

IronFlip

[Granite Tom] Geen geheimen

De laatste weken vraagt men mij nogal eens naar mijn conditie of nog naar wat er op het trainingsprogramma staat. Dit ergert mij alleszins geenszins. Wat mij betreft, mag iedereen dit gerust weten. Ik zal het even uit de doeken doen hoe ik er tegenover sta en op welke manier het ingevuld wordt.

In trainen zelf zijn er geen geheime manieren om tot een betere prestatie te komen toch niet voor diegene die er bijna dagelijks mee bezig zijn. Het komt in eerste instantie neer op herhalen.
Vervolgens is afwisseling van belang (elke keer anders trachten te trainen of toch iets anders trainen, bvb. ademhaling, kracht, uithouding, spieren/gewrichten, ps:. Recuperatietraining hoort daar niet in thuis want in mijn opinie is recuperatie, hoewel nuttig, geen training, het is gewoon het herstel bevorderen). Ook duurtijd en snelheid moet je laten variëren.

Nogal veel hoor ik ook het woord oververmoeidheid vallen. Raar is dat. Precies of het is een spook of een soort zwaard van Damocles dat boven je hoofd hangt. Ik wil het niet ontkennen dat het bestaat maar wordt er niet te snel gedacht van oververmoeid te zijn? Als je een normale opbouw in acht neemt, ga je heus niet snel oververmoeid geraken. Bij trainen hoort ook pijn. Pas dan duw je je lichaam tot net dat meer.


Dus hier de trainingen van afgelopen week:
Maandag:
Korte zwemtraining van 1500m want toch wat bekomen van de fietstraining met Filippe en Kathy van de dag voordien.

Dinsdag:
Korte zwemtraining van 2000m wederom op arm-techniek
1u lopen met de club op een tempo van 13 km/h, gewoon rondjes op de piste van Sint-Niklaas maar het ging wel vlot.

Woensdag:
Zwemtraining met de club met techniek en wat uithouding: 2500m. Dit ging me wat minder af.

Donderdag:
Looptraining met de club: intervallen van 1200m x 5. Het moesten er eigenlijk maar 4 zijn: ik kon het niet laten om er eentje extra te doen, het ging best goed. Het is ook mijn favoriete training.

Vrijdag:
Zwemtraining en weer op arm-techniek: 3000m. Zalig 1,5u baantjes trekken met bijna niemand anders in de baan.

Zaterdag:
Zwemtraining met de club: vooral beenbeweging en halve piramide: 2500m. Tot mijn eigen verbazing ging het snel. Al die techniek trainingen werpen wel degelijk hun vruchten af.

Zondag:
Fietstraining op mijn eentje. Even een uitgebreid verslagje hiervan:
’s Morgens goed op tijd vertrokken, eigenlijk gewoon het zelfde tijdstip als anders maar het uur was verzet vannacht, ik trok mij er niks van aan. Zo kon ik op een mooi uur thuis zijn. Hoewel voorspeld werd van dat er buien zouden zijn, was er niets van te merken. Vertrokken door de voetgangerstunnel en via een omweg naar Brasschaat op aan. Een stuk van het parcours van de halve triatlon van Brasschaat gedaan. En hoe kun je dat anders doen dan op wedstrijdtempo? Dus handen op het triatlonstuur en de ketting op het grote blad vooraan. Zo verder doorgetrokken naar Brecht en daar langs de vaart het jaagpad op. Amper volk tegenkomend en rechttoe rechtaan kan het niet beter zijn onder een stralend zonnetje. Een tijd het tempo van Norman Stadler aangehouden (deze gek reed meer dan 40 km/h gemiddeld vorige week op de volledige triatlon van Hawaii). Opdat jullie mij ook gek kunnen verklaren: ik had nog enkele kilo’s stripboeken bij. Het was lang geleden dat ik nog een Jommeke las…

Voor de kenners de versnelling zat op 53 x 18 (ik ben zelf gene kenner, ik heb de tandjes van de tandwielen achteraf moeten tellen). Dit bij een fatsoenlijke hartslag van 150. Het moet gezegd, de wind stond niet verkeerd allez toch tot waar het jaagpad ophield en dat was helemaal in Merksplas (40 km ver was ik). Vandaar was het links afslaan. Nu zat de wind op kop, eerst begonnen de hamstrings wat pijnlijk te voelen daarna duwde ik wat meer op de bovenbenen en was het de beurt aan de quadriceps om zich te doen gevoelen. Via Merksplas naar Hoogstraten via Wortel: dit deed mij dan weer denken aan Willie Wortel, het is nog langer geleden dat ik een Donald Duck las). In Loenhout was er controle van diesel maar ik had alleen water in mijn tank dus ze konden me daar niet op pakken. Via Wuustwezel naar mijn ouderlijk huis. Pff, de pijp was toen wel uit, de kilometerteller gaf 80km aan en dus 40km continu wind tegen gehad. Even verpozen dus.

En dan terug naar huis in Antwerpen. Het beste was eraf en dus de kortste weg genomen zodat ik na 115km er weer een goede training had opzitten, gemiddelde hartslag zo op 138. Ditmaal zonder plat te rijden. En gans de training met plezier gefietst. De conditie is er, ik ben er klaar voor.

[Granite Tom] Laatste check-ups

Nu begint het toch te korten. Nog iets meer dan 2 weken. Nu pas komt bij mij het besef naar een WK te gaan al relativeer ik het toch wel. Ik ben sowieso niet gemakkelijk gestresseerd. Dat komt eerder voor in mijn werk om overal op tijd te geraken.

Vorige week nog een laatste bloedonderzoek laten doen. Die valt toch enigszins positief uit vermits het ijzergehalte terug wat omhoog gegaan is en nu boven de ondergrens valt. De hematocriet-waarde daarentegen is laag: maar 42. Heel wat anders dan die sporters die op het randje van 50 balanceren. Een handicap misschien maar het is wellicht eigen aan mijn lichaam en we nemen het zoals het is.

De fiets zal nog wat bijgesteld moeten worden. Er is zo een vervelend tikske bij elke trap dat er nog uit moet. Bovendien heb ik een triatlonstuur gemonteerd 2 weken geleden. Voordien was het gewoon racen met de handen onder in de beugel. Ik hoop met het stuur wat minder wind te vangen: in vergelijking met de beugel zit ik wel even laag maar smaller.

[IronFlip]De reis naar Florida - Deel 2

Ons stulpje dat we huren in Florida kon je al bezichtigen in een vorige blog. Ook maakte ik al melding van de Brugs-Wase connectie. Wel hier zijn ze dan. Dit zijn de 2 Brugse 3athletes waar we mee afreizen , deelnemen en een weekje verlof mee nemen in Florida.

Naam : Eveline Vandamme
Palmares: Middenmoot
Qualificatiewedstrijd: Antwerpen, tweede geëindigd in leeftijdscategorie (vele minuten) na Heidi Veramme.
Doelstelling Florida: Aankomen en liefst in mijn beste tijd "ever" (deed er wel nog maar twee, maar alé) op de halve afstand. Natuurlijk zal het moeilijk zijn om mijn tijd van Antwerpen te verbeteren (m.n. 5u20), maar iedereen weet hoe dit komt é... Daarenboven hopen we een leuke tijd te beleven in Florida. Ben al enkele keren in Amerika geweest en dit veel steeds zeer goed mee. Doch de ervaringen waren steeds zeer verschillend. Ben benieuwd hoe dit deel van Amerika mij zal bevallen !

De voorbereidingen lopen relatief goed. Enkel wat problemen met de voet (vocht in beentje bovenaan door overbelasting), waardoor ik nu al twee weken niet loop. Ik doe nu aquajogging om de looptrainingen te vervangen (is ook eens een leuke afwisseling). De looptrainingen vervangen door fietstrainingen zag ik niet zo zitten. De voorbereidingen op zwem- en fietsgebied lopen zoals gepland. Met dank aan Marino VANHOENACKER die mooie schemaatjes opstelt voor mij.

Naam : Dupont Anne-Marie, maar iedereen zegt Mieke
Geboren op : 28 juni 1973 te Brugge
woonplaats : Blankenberge
Kinderen : Britt (9j), Bert (8j) en Toon (6j)
Beroep : directeur sociale huisvestingsmaatschappij
Club : TBT
Sportverleden : roeien
Eerste triathlon : Blankenberge 2003
Eerste IronMan : Sherborne (UK) 2005
Beste resultaat : emotioneel : 1e Kasterlee 04 en BK duathlon 05
maar sportief 'kwalitatief' : 4e IM UK 06
Favoriete discipline : eigenlijk geen, maar stayeren is vaak ergerlijk en lijken oprapen in het lopen motiverend
Televisie : geen tijd voor
Muziek : Hooverphonic, lemon, Norah Jones, Dido, Elvis Costello, Tracy Chapman
Bijgeloof : nooit gehad
Doelstelling: Die heb ik wel voor mezelf en inside maar ik wil me geen druk opleggen met dat luidop te gaan verkondigen. Ik hoop top 30 en ik hoop op 1e Belgische. Florida is voor mij vooral een test naar IM WAustralië toe 3 weken later. Hopelijk is mijn blessure geen spelbreker, meer hierover op mijn website .

Als supporters gaan Katty Van Driessche ( mijn vrouwke ) en de 2 mama's van Eveline mee. Ambiance verzekerd !

IronFlip

[Granite Tom] Miserie met Michelin

Al even heb ik niets meer gepost op deze log. Het was ook eventjes wat minder vandaar dat ik afgelopen maandag en dinsdag zelfs geen training heb gedaan. Vanaf woensdag was de goesting er weer wel.

De wedstrijd in Florida is nu nog minder dan 3 weken verwijderd van ons. Het is dus zaak om veel fietskilometers te maken. Dat lukt wel met het zachte weer dat we nu nog altijd mogen ervaren. Als de wegen maar droog zijn, dan lukt het wel. Je moet immers nadien niet veel tijd spenderen om de fiets terug proper te maken.

Zoals de titel al doet vermoeden, heb ik wel andere tegenwerking gehad. Gisteren zaterdag was ik eerst bij Frederic mee gaan helpen een laminaat-vloer te gaan leggen. Nadien zag ik nog tijd om wat te gaan fietsen. Ik ben wel een eindje geraakt maar net na het terugkeerpunt, reed ik lek. Kan gebeuren. Ware het niet dat dit al de 4e keer is op 5 weken tijd. Even gefoeterd maar allez er zit niks anders op. Reservebandje bovengehaald. Hup erop. Als dit de 5e discipline is (na zwemmen,fietsen,lopen en wisselen) dan heb ik die ondertussen wel onder de knie. Het bandje was net op druk geraakt, haal ik het pompje eraf, breekt het ventiel… @#? Je snapt het. Te voet gesteld. Maar ja ik zat juist in de middle of nowhere. Dus terug Frederic opgebelt of hij al direct een wederdienst kon verrichten. Zo gaat dat.

Ik ben er niet diegene naar om een firma in dicrediet te brengen maar ik heb er eigenlijk wel genoeg van: ’t is boecht van Michelin. Als je 4x plat rijdt kan het natuurlijk ook aan iets anders liggen. De buitenbandjes zijn jammer genoeg ook van Michelin (voor: Lithion, achter: Pro2Race) en die zijn nog maar een kleine 3 maanden oud, al zien ze er wel al versleten uit. Het vervelende is dat je bijna geen andere banden vindt dan Michelin. Volgende keer ga ik eens deftig op zoek naar ander materiaal.

[IronFlip] Eureka !

Het nieuwe zwembad van Sint-Niklaas (SINBAD) is nog maar 3 weken open en er zijn al grote veranderingen in de openingsuren. Grootste oorzaak ligt bij onze club. Toen we maanden geleden onze banen mochten aanvragen had ik 6 banen gevraagd gedurende 1 uur. Op die manier kon de club in zijn geheel komen trainen. De sportdienst wees dit verzoek af omdat het niet kon dat 1 club het volledige bad zou bezetten. Ze wisten natuurlijk ook niet dat WTT de laatste jaren verdrievoudigd was en dat we 5 doelgroepen zaten die niet samen in 1 baan konden trainen. Toen we de eerste 2 weken met 24 op 2 banen lagen te zwemmen , ben ik aan de alarmbel gaan trekken. Dit kon zo niet doorgaan. Vorige week rond de tafel gaan zitten met de zwemclub en de sportdienst.De zwemclub die tussen haakjes maar 200 leden meer heeft en dagelijks toch effe 90% van alle banen bezet tussen 17 en 20 uur wil geen vinger toegeven. Hier zijn een paar uitspraken die vielen tijdens deze vergadering :

• Wat komen die triathleten ons bedreigen in ons zwembad ?
• Kunnen jullie niet in lokeren zwemmen?
• Onze zwemclub bestaat al langer dan jullie dicipline !
• Alle goede triathleten komen uit de zwemmerij.
• Wij hebben al die banen nodig om te groeien!
• Wij hebben de laatste 3 jaar serieus geleden onder de sluiting van het zwembad.
  

Vooral dat laatste vind ik grof. Hun subsidie was 10 x meer dan die van ons en ze hebben maar 80 leden meer dan ons. Daarboven konden wij nergens terecht na de sluiting. Die zwemclub kreeg overal voorrang in de zwembaden in de buurt.

Enfin , genoeg geleuterd over de zwemmerij. Wij triathleten zijn het gewoon om te vechten voor onze plaats en het is ons gelukt. Samen met de sportdienst, de directrice van het SinBad en de Waterpoloclub zijn we toch tot een overeenkomst gekomen. Wij hebben 3 banen en dit gedurende 2 uren. Eureka ! Nu kunnen we deftig trainen met 2 zwemtrainingen per week. In de zomer worden dit er drie. We mogen ons gelukkig prijzen.

Nog 3 weken en Tom,Eric en ikzelf zwemmen in de Golf Van mexico in Florida. Als dat geen mooie vooruitzicht is.

[Rusty Rick] Aftellen...

Nog 25 dagen en het is zover... Iets waar we maanden naar hebben toegeleefd zal hopelijk een toffe ervaring worden... Nog 25 dagen... Is lang en tegelijk niet lang.
De zenuwachtigheid neemt toe, elk klein kwaaltje speelt door je hoofd, 'als dat maar niet erger word', een slechte dag doet je gelijk panikeren, een goede dag doet je hopen dat je die conditie kan blijven vasthouden tot op 11 nov.

Sinds vorige week staat de 'athlete guide' online, een schat aan informatie, waardoor een pak vragen opgelost zijn, en je een heel pak nieuwe vragen zou kunnen bedenken, maar doen we niet, willen we niet doen, levert niks op, we hebben nog tijd genoeg om alles te bespreken. Onder andere zaterdagnacht, wanneer we in Brugge zitten om de 'echte' Ironmannen en -madammen in Hawaaii aan het werk te zien. Doet je toch wegdromen... En daar blijft het bij.. zoiets is voor ons niet weggelegd. Daarom volop genieten van Florida, want eigenlijk, daar ook al aanwezig bij gebrek aan belangstelling in Antwerpen voor de startslots...

Het parcours belooft pittig te worden.
Trouwens, ook alle atleten staan on line.

38 nationaliteiten, 1660 deelnemers, waarvan 2/3 "Amerikaanders"
En toch 25 Belgen (4 meiskes en 21 kerels)

Last First Category Country

De Grote Sophie F 18-24 Belgium
De Baere Carole F 25-29 Belgium
Vandamme Eveline F 25-29 Belgium
Dupont Mieke F PRO Belgium

Gokel Joury M25-29 Belgium
Jadoul Chris M25-29 Belgium
Kerkove Sebast. M25-29 Belgium
Myaux Ben M25-29 Belgium
Peeters Tim M25-29 Belgium
Fauville Rudy M30-34 Belgium
Kuystermans Tom M30-34 Belgium
Neumayr Hans M30-34 Belgium
Rigole Filip M35-39 Belgium
Schoors Johan M35-39 Belgium
Thenaers Michel M35-39 Belgium
Alderweireldt KurtM40-44 Belgium
De Borger Filippe M40-44 Belgium
Laleman Herwig M40-44 Belgium
Michiels Eric M40-44 Belgium
Minnen Geert M40-44 Belgium
Thijs Erik M40-44 Belgium
Heyrman Peter M45-49 Belgium
Langhendries Xav. M45-49 Belgium
Vanmaele Luc M45-49 Belgium
Ossieur Romano M55-59 Belgium

Hierbij goeie laatste trainingsweken gewenst aan allen !

Greetz
De roestigen

[Rusty Rick] Effe lachen...

Niet dat ik zelf zoveel humor bezit en ze ter plekke bedenk. Deze reeks (gevonden tussen t oud papier) wou ik jullie toch niet onthouden. In sommigen zit veel waarheid, ieder beslist zelf maar wat op hem/haar van toepassing is...

Veel duatleten en triatleten zijn verslaafden. (ja geef het maar toe !)

Een echte behandeling is er niet. De, veelal onschuldige, symptomen zijn vaak de volgende:

♦ Ze zetten hun zwembril op om de gazonsproeier aan te zetten.

♦ Ze laten hun kinderen in waves door de gazonsproeier te lopen.

♦ Ze leggen hun pyjama op een handdoek naast hun bed net zoals ze hun spullen in de wisselzone zouden leggen.

♦ De tijd in de badkamer, op het toilet en voor het omkleden wordt minutieus in de gaten gehouden. Een snelle wissel is immers een kwestie van trainen.

♦ Ze zitten aan tafel te eten in een aërodynamische houding.

♦ Op restaurant zitten ze in het geniep slokjes te nemen uit een bidon met sportdrank.

♦ Hun zondagsschoenen zijn voorzien van Look– of SPD-plaatjes.

♦ Hun idee van snoepgoed: mueslirepen, powerbars, hoe meer calorieën hoe liever. Dieetfanaten worden ziék van hen.

♦ Dat andere mensen gel in hun haar smeren en niet in hun mond steken, vinden ze maar raar.

♦ In de supermarkt zetten ze een opzetstuurtje op hun karreke om rapper te kunnen winkelen. Wie hen met een andere kar te dicht volgt, verdenken ze van stayeren. Winkelen valt immers alléén te vergelijken met een individuele wedstrijd.

♦ Ze vinden golf maar niks. Als die nu eens hun balletjes al zwemmend, fietsend en lopen zouden halen, ja dan verstaan we mekaar al véél beter.

♦ Sommige atleten hebben een hekel aan stayerwedstrijden. Je zult ze bij de post dan ook niet zien aanschuiven in een rij.

♦ Ze gaan een nieuwe auto kopen in de kleuren van hun nieuwe clubkledij.

♦ Buiten het wedstrijdseizoen vindt hun vrouw hen regelmatig met zwembril en wetsuit in bad. Nee, moeten afkicken is niet leuk.

Ciao, en de volgende post zal terug wat serieuzer zijn,
Greetz
De Roestigen

[IronFlip] Einhoven: 12.000 voeten en 21.000 meters

Samen met een 10 tal clubgenoten zijn we naar de 1/2 marathon van Eindhoven getrokken.Deze loopwedstrijd stond aangestipt als een training op mijn kalender. Daags vooordien nog 2 x stevig gaan fietsen en wie buiten is gekomen op zaterdag herinnerd zich vast de stevige wind nog wel. Toen ik zaterdagavond thuis kwam had ik enorme last aan de buitenzijde van mijn linkerknie en enkel. Waarschijnlijk te wijten aan een iets te hoge zadelstand. (zie vorige post over fietsafstelling).

Zondagmorgen was het de bedoeling om eerst nog een uurtje te gaan losfietsen en dan naar Eindhoven te trekken. Maar het rauwe gevoel in mijn linkerbovenbeen hield me weg van de fiets. Dan maar gaan stemmen en naar het RV punt bij Eric thuis. Samen met Lies , Ellen , Katrien en Eric naar het land van oranje.

Nadat we 40 minuten in de startbox hadden staan wachten hoorden we in de verte het startschot.Daar we behoorlijk achteraan stonden duurde het 2,5 minuten voor we de startlijn voorbijliepen. Lies en Jim schoten er als pijlen vandoor en zigzagden zich een weg tussen de duizenden lopers.Ikzelf had me voorgenomen om de eerste 10 km aan hf 135 te lopen (12-13 uur) en de laatste 11 km op gevoel zonder op de HF meter te kijken. Maar dat lukte me langs geen kanten. Ik kreeg de hartslag niet onder de 140. Op kilometer 3 vloog Wim Neyt me voorbij als een raket. Hij eindigde uiteindelijk in 1.18 uur. Dan maar verder op gevoel. Rond km 5 zag ik plots Lies voor me lopen. Het heeft me 3 km gekost om naar haar toe te lopen. Net achter het brugje van het 8 km punt had ik haar. Voor Lies was het toen al moeilijk lopen. Maanden van onregelmatg trainen eisten hier hun tol.

Op kilometer 10 kwam ik erdoor aan een tijd van net geen 43 minuten. Ik zat dus goed op weg voor 1u30 op de 1/2 marathon.Maar lang heeft de euforie niet geduurd. Een paar kilometers verder begon de pijn in mijn linkerbeen weer op te spelen en vanaf het 16 kilometerpunt liep ik bij momenten geen 10 per uur meer. Na 1u40 bereikte ik uiteindelijk de eindmeet. Geen slechte tijd maar ook geen goede omdat er meer inzat. De trainingen zitten blijkbaar goed. Alleen moet ik die fiets afgesteld krijgen en van mijn "kwetsuur" afgeraken.

Na het sporten zijn we zoals gebruikelijk in WTT een hapje gaan eten en drinken op de goede afloop want alle WTT'ers (Wim,Jim,Lies,Elke, Ellen, Katrien, Eric, Ines,en ikzelf) haalden de eindmeet.Het was een leuke dag.

[Granite Tom] Loopwedstrijd Wuustwezel

We hadden het er van de week op de looptraining nog over. In hoeverre snijd je de hoeken af van het parcours? Volgens Katrien doe je dit vooral als je voor een goede plaats loopt. Ik moest antwoorden dat ik daar niets over kan zeggen omdat ik dat nog nooit heb meegemaakt.

Trouwens even een moment om Katrien voor te stellen: zij is sinds een jaar onze looptrainster en zelf triatlete binnen wtt. Zij zorgt ervoor dat we donderdags een interval schema hebben om op te lopen. Ze doet trouwens af en toe meer dan alleen dat (wisseltraining, zwemtrainingen). En ze doet dat goed. Gezien ik dit jaar nog iets beter loop dan vorig jaar is dat ook haar verdienste. Ze is er zelf bijna altijd ook bij op training en ze is ook sneller geworden.

Nu dan de wedstrijd van vandaag 7/10/2006. Enig doel was om de loopconditie op peil te houden voor Florida. Gezien ik morgen als bijzitter opgeroepen ben voor de verkiezingen, zal er dan niets in huis komen van training dus mag het vandaag wat meer zijn. Met slechts 28 lopers startten we voor de wedstrijd over 12km. Deze is georganiseerd door een plaatselijke vereniging in Wuustwezel (Noorderkempen). Gezien ik jarenlang gewoond heb op de Wuustwezelsteenweg, leek het mij wel leuk daar eens een loop te doen.
In het begin van de wedstrijd heb ik het altijd even moeilijk maar met een groep van 8 lopers waren we al snel afgescheiden met aan kop Jan Cools, een triatleet van Go Like Hell (club van Marc Herremans). Op goed 1km vond ik het niet snel genoeg gegaan en ben naar de kop gelopen. Het was daar juist windop en de bijna iedereen moest lossen behalve ene Kris Laenen. Die heeft dan ook gewonnen. In de 2e en 3e ronde kreeg ik het stelselmatig wat moeilijker en ik zag dan Jan Cools met nog iemand in zijn zog terug aan het komen waren. Op 1,5km van het einde is Jan bij mij gekomen, de andere had gelukkig al weer moeten lossen. Hij ging er best gezwind van door, enkele lengten gaf ik prijs maar het eind was op komst en dus kon ik toch ook nog wat verdapperen. Terug bij hem weer naar de kop gegaan en zelfs nog harder beginnen lopen. Toen moest hij dan toch passen en ben ik 2e geworden in een behoorlijke tijd van 45'41" oftewel 16km/h.
Ik hecht geen belang aan deze 2e plaats maar het is wel eens leuk.
Oh ja, wat het afsnijden van de hoeken betreft: ik heb dit niet meer gedaan dan anders het geval zou zijn geweest.

Nadien wachtte er nog een zwemtraining waar de vermoeidheid zich wel liet voelen maar toch met een goede techniek verlopen is. Het zit voor het moment wel goed met de conditie. En morgen dus rustdag op de dag van de verkiezingen.

[Ironflip] Kommer en kwel

Vorige week was mijn weekje niet. De maandag had ik bloed gegeven en voelde ik me redelijk slappekes in de benen. Dit heeft toch een dag of twee geduurd. Toch de nodige kilometers getraind zoals het me opgedragen werd. Vanaf woensdag begon mijn fiets te kraken. Hij kraakte al voordien, vraag maar aan Lieve, maar deze keer spande het de kroon. Na 1 uur fietsen was ik al terug thuis. De fiets aan de kant gesmeten , iets gegeten en meteen aan de slag. Ik heb hem volledig gedemonteerd en alles - waar het mocht - van de nodige laag smeersel voorzien.
Na een uurtje sleutelen was het kraakgehalte al gehalveerd maar nog niet helemaal weg. Verder onderzoek leverde me nog 3 kraakzones op. Het zadel, de schoenen en de "overbrenging". Het zadel werd vervangen door een Azoto Triathgel.Een prachtzadel dat voor een even prachtige prijs verkocht wordt ( lees: duur). Het bevat Gel tot gans vooraan op de kop. Een zeer komfortabel zadel. Lees een review hier.
De schoenen werden door een kenner bekeken. Bleek dat de SPD plaatjes niet goed gemonteerd waren. Alles eraf en op de juiste plaats en manier teruggemonteerd. Weg was het lawaai. Last but not least het lawaai aan de overbrenging.
Aangezien ik niet goed wist waar het vandaan kwam, had ik besloten om eerst met de wielen te beginnen. Rusty Rick had nog een paar Easton wielen liggen die ik eens mocht uitproberen. Ineens was de laatste kraak verholpen, ook viel me op dat de fiets een stuk stabieler reed. Dan maar ineens naar de fietsenmaker gestapt en een goed (prijs-kwalitatief) wielensetje gekocht. Bewust gekozen voor geen carbon , geen hoge naven en geen chi chi. Een goed trainingswiel dat evengoed voor wedstrijden kan gebruikt worden. Mijn keuze is gevallen op de Campagnolo Khamsin G3 in goudkleur. Vandaag al een uurtje mee rondgereden. Zaaalig was dat.
Verder werd mijn fietske op maat gezet. Zadel 3,5 cm naar boven en het stuur 3 cm naar beneden. Een kortere stuurpen en de remhendels 2 graden naar boven. Gevolg : een revolutionaire nieuwe fietshouding voor me. Ondertussen al een 100 km gereden met de nieuwe houding en het zadel. Alles blijkt goed te zitten voor Florida.

[Granite Tom] 01-10

Gisteren zondag op tijd opgestaan om naast de training nog wat anders te kunnen doen. Ondanks de lekke band en de hagelbollen werd het zeker een geslaagde dag.

De zon moest nog doorbreken want afgesproken met Ignace om bij hem om 9u te vertrekken. Goed op tijd was ik weg en enkele ommetjes gemaakt anders was ik veel te vroeg. Eens aangekomen stond Ignace al te wachten. Toen wist ik al dat er veel wind stond. Naar de tocht die we gemaakt hebben, via Mariakerke naar Hamme en terug naar Steendorp was de wind meestal zijdelings. Of dat die wind dan zijdelings van voor of zijdelings langs achter komt,maakt toch een heel verschil. 10km/h om precies te zijn, op tegen 25/h, terug rond de 35/h. En dus blijkbaar met de noodzakelijke lekke band ertussen in. Vorige week ook al het geval, als monsieur Michelin meeleest, mag ie er wel eens wat aan doen... Wel een goed ritje gedaan, zo'n 65km. Terug thuis afgeklokt op 105km, hetzelfde als de week ervoor.

Daarna zus, schoonbroer en de 2 kinderen bezocht. Ze heeft nog voor kokkin gestudeerd al wil ze daar niet aan herinnerd worden, het heeft anders wel gesmaakt. - Ik moet dat zeggen want zij leest mee ;-)

Gisteren was ook een hoogdag in Antwerpen. Tom Barman en co hadden een 0110 concert in mekaar gestoken voor de verdraagzaamheid. Het was zelfs meer dan een concert alleen want er waren ook nog voordrachten, een tentoonstelling en speelruimte voor kinderen. Speciaal opgetogen was de sfeer niet al ging het er wel opvallend rustig en vriendelijk aan toe. Je zag wel dat iedereen wist waar het om ging en zo'n initiatief verdient alle steun. Tijdens het optreden van Scala was er echter zo'n regenbui, druppels vet gemorst en hagelbollen als kogels. Maar half nat werd ge onder de paraplu, anderen die zonder moesten doen waren verzopen op een kwartiertje. En toch, iedereen moest erom lachen. Het beste bewijs dat een goed humeur wonderen kan doen.