[Rusty Rick]

Haai !

Niet dat ik ze al gezien heb, maar leek me een leuke opener

Vandaag zondag, half vijf, net 2km gaan loszwemmen in de golf van Mexcio, zalig water, de papegaaien krijsen ons toe vanuit de palmbomen in de tuin, straks barbeque naast ons zwembadje, perfect moment om alle emoties en gebeurtenissen weg te spoelen met het nodige edel vocht, tijd om alle straffe verhalen van gisteren van de nodige commentaar te voor zien.

Nu het brein nog niet te veel in een nevel van bruin bier gehuld is toch nog even de tijd nemen om de dag van gisteren te overlopen.

Goed geslapen, opgestaan om 4.45, goed en veel ontbeten, de nodige ballast gaan lossen, zo dat scheelt weer ne kilo, so far so good ;-)

Rustig naar de start gereden die op 1 kilometer van onze villa lag, bodymarkings laten aanbrengen, startnr EN leeftijd op de kuit, de massale wisselzone ingestapt, 1760 fietsen bij elkaar, vrij indrukwekkend, laatste checks van de fiets en ons rustig laten onderdompelen in de IRONMAN sfeer, en ik moet het toegeven, je moet er eens bijgeweest zijn om het te begrijpen vrees ik.

De pro start mannen en 5 min later pro dames konden we volgen op een groot scherm toen wij al als kudde bronstige stieren in onze startbox stonden. Wat opviel was dat hier veel getrainde kerels aan de start stonden. Toch even opvallend, het soort rare figuren dat je op zo'n internationale wedstrijd ziet. Net achter ons stonden wat argentijnen.. toen ze zagen dat de ironman tv crew in onze buurt begon te filmen begon er 1 spontaan tai chi te doen om toch maar op te vallen, maar hij viel door de mand. De kerel hield 1 oog open om te kijken of ze hem wel in beeld pakten... niet dus ;-) Daar gingen zijn fifteen seconds of fame, waarschijnlijk weinig kans om op te vallen tijdens de wedstrijd zal hij gedacht hebben (hij was tenslotte maar 1m55)

Tom's groep startte 5 minuten voor de mijne en was de eerste grote groep van 450 man die het water in ging. Het viel me al direct op dat diegenen die in het midden startten veel moeite hadden om te orienteren en zig zag zwommen. Daar ter plekke beslist om rechts van de boeien te zwemmen. OK het zou druk zijn maar we hebben handen gekregen om te zwemmen... en te kloppen wanneer nodig.

We stonden nog maar net aan de start en daar ging het startschot al. Zover mogelijk de zee in gelopen en dan in de golven gedoken, direct het goeie tempo gevonden en netjes van boei naar boei kunnen zwemmen, Klop gekregen ja, maar voor 1 keer er meer kunnen uitdelen. Toch het tempo op 80-90% gehouden, immers, dit was de eerste keer dat ik in zee wedstrijd zwom, en hoe zou de stroming zijn in het terugzwemmen ? Keerpunten vlot kunnen ronden en de laatste 500 meter de gas wat verder opengedraaid.
Een zwemtijd van 33:12 viel alvast binnen de verwachtingen. Vooraf op 35 gehoopt. Achteraf misschien wat sneller gekund maar met 639ste plek op 1760 ongeveer op 1/3de van het deelnemersveld, ook mijn plek in belgie op halve en kwart, en nivo lag hier hoger, dus zeker niet ontevreden.

Op t eind van het strand tegengehouden door een batterij 'wetsuit peelers', op bevel op de grond gaan liggen en een struise gast trok mijn wetsuit van mijn benen. Vandaag gezioen dat er een paar serieuze kappen in mijn wetsuit zitten. Thanks mate !


Wisselzone in en met wat moeite de wetsuite in de ironman plastic tas gestoken. Hier is aan te merken dat het slechts een halve IM was, slechts de helft van het formaat van de tassen die je krijgt op een volledige IM. Wat dachten ze soms ? Dat we ook maar halve wetsuits zouden dragen misschien ?? Nog wat gesukkeld met de sokken die ik wou aandoen. Hier toch 1 a 2 minuutjes verloren, maar geen nood, de ochten was nog lang.

Direct vlot beginnen fietsen, de voorbije dagen continue gesleuteld aam mijn nieuw carbonnen ProRace monster en ik had direct het gevoel in het goeie tempo te zitten en in een houding die lang zou kunnen volgen. Ik vloog, maar meer dan eens opgehouden door 'voorliggers', 1760 mensen in waves van 450 man over een rijvak van 3 a 4 meter breed sturen is om problemen, dus stayeren vragen... vooral als de scheidsrechters niet doorkunnen omdat het verkeer op de andere rijbanen vastzat. De kilometerteller toonde af en toe 47 per uur EN hartslag bleef op of net onder overslagpols 151. Licht glooide wegen en onmiddelijk valt op dat de gemiddelde Amerikaan niet bergop kan fietsen en nog veel minder in groep kan rijden (zelfs met 7 meter tussen), onverwachts uitwijken naar rechts met valpartijen en veel gevloek als gevolg. Alvast een paar concurrenten minder, moeten ze maar wat meer op de baan trainenn ipv enkel in de fitness. Na 20km het gevoel dat de voorband platter word, verd...mme, tis geen waar he ! ok, even alle rust bewaard en gestopt, binnenband vervangen en tot eigen verbazing binnen de 5 a 6 minuten terug op de fiets (persoonlijk record denk ik). De gas is dan blijven openstaan tot km 75, onderweg nog een paar bruggen overgevlogen op de grote plaat en zelden onder de 40 per uur gefietst. Toen mieke dupont ingehaald en wat gas teruggenomen, er lag immers nog een smeerlap van een brug te wachten helemaal op het einde, die wou ik ook absoluut met de grote plaat pakken... Vlot binnen gereden in 2u15, effectieve fietstijd rond 2u09 dus(41.9 km/u gem). Toch nog 250ste fietstijd op +/- 1700, zonder platte band zelfs top 150.
Opgeschoven naar 360ste plaats, dat was mooi.... maar vooral, niet verzuurd en steeds rond overlsagpols gereden, geen rugpijn, nergens eigenlijk, zou gericht trainen dan toch helpen ???
( O ja, 21 Kestrels voorbijgestoken, mannen het zijn de benen die het hem doen, niet de mooie fiets...)

Wissel kost me weer 1 a 2 min teveel vanwege plasstop... Gelleke binnengestoken en iets proberen ontwikkelen wat op lopen lijkt... Maag doet lastig, die laatste banaan komt ni overeen met da gelleke precies en probeert te ontsnappen langs boven. Na 2km heb ik ze uit haar lijden verlost door de vingers dan maar in de keel te steken ... Verder gelopen op cola en dat verdroeg ik vrij snel goed... Maar het gekende fenomeen stak weer de kop op, geen snelheid, hoewel ik geen krampen of pijn had, hartslag 150-155 ok geen probleem dus, lijdzaam toezien hoe ze me langs alle kanten voorbij staken, en vooral... genoten ! Prachtparcours met een smeerlap van een brug over de baai erin waar we vier keer overmoesten, maar isn't life wonderful ! Hey hier is onze Argentijnse vriend weer, loopt me voorbij met links en rechts van hem een jongedame, zou hij dan nog zijn fifteen seconds of fame krijgen vandaag ?
Toch nog voorbijgestoken door 600 mensen dus echt tevreden kan ik niet zijn natuurlijk, maar er zijn ergere dingen int leven denk ik maar.

Op t eind zelfs nog wat volk kunnen inhalen en het zat erop. 980ste op 1760 starters, heb ik vrede mee temeer ik vooraf 'hoopte' op eerste 1200. 175ste op 225 starters in mijn categorie. Wissels en platte band hebben me 10 minuten gekost, dus 5 uur lag binnen het bereik. Had me plaats 800 opgeleverd, net in het midden van het deelnemersveld dus. Niet slecht voor een recreant die, ik zal het nu maar bekennen, de voorbije maanden maximaal 9 uur per week trainde en een gemiddelde van 7 uur per week haalde. (sorry clubgenoten, een mens mag af en toe een rookgordijn optrekken he)

Vandaag overheerst een positief gevoel, zeker wanneer ik hoor dat het lopen lastig was. Over fietsen zeer tevreden. Over de sfeer niks dan lof, zowel hier in de villa al op de wedstrijd.

Zo, dit was dan mijn uitgebreid verslag, en waarschijnlijk 1 van mijn laatste posts hier. Iedereen bedankt voor de steun en aanmoediging, zelfs de occasionele sarcast die een comment postte heeft alleen maar bij gedragen tot de motivatie.

ps mijn fifteen seconds of fame heb ik toch ook gehad gisteren, tijdens awards ceremonie even in beeld geweest op samenvatting, concentratie voor de start, had ik geen tai chi voor nodig ...

bye en tot een volgende blog....