[IronFlip] Einhoven: 12.000 voeten en 21.000 meters

Samen met een 10 tal clubgenoten zijn we naar de 1/2 marathon van Eindhoven getrokken.Deze loopwedstrijd stond aangestipt als een training op mijn kalender. Daags vooordien nog 2 x stevig gaan fietsen en wie buiten is gekomen op zaterdag herinnerd zich vast de stevige wind nog wel. Toen ik zaterdagavond thuis kwam had ik enorme last aan de buitenzijde van mijn linkerknie en enkel. Waarschijnlijk te wijten aan een iets te hoge zadelstand. (zie vorige post over fietsafstelling).

Zondagmorgen was het de bedoeling om eerst nog een uurtje te gaan losfietsen en dan naar Eindhoven te trekken. Maar het rauwe gevoel in mijn linkerbovenbeen hield me weg van de fiets. Dan maar gaan stemmen en naar het RV punt bij Eric thuis. Samen met Lies , Ellen , Katrien en Eric naar het land van oranje.

Nadat we 40 minuten in de startbox hadden staan wachten hoorden we in de verte het startschot.Daar we behoorlijk achteraan stonden duurde het 2,5 minuten voor we de startlijn voorbijliepen. Lies en Jim schoten er als pijlen vandoor en zigzagden zich een weg tussen de duizenden lopers.Ikzelf had me voorgenomen om de eerste 10 km aan hf 135 te lopen (12-13 uur) en de laatste 11 km op gevoel zonder op de HF meter te kijken. Maar dat lukte me langs geen kanten. Ik kreeg de hartslag niet onder de 140. Op kilometer 3 vloog Wim Neyt me voorbij als een raket. Hij eindigde uiteindelijk in 1.18 uur. Dan maar verder op gevoel. Rond km 5 zag ik plots Lies voor me lopen. Het heeft me 3 km gekost om naar haar toe te lopen. Net achter het brugje van het 8 km punt had ik haar. Voor Lies was het toen al moeilijk lopen. Maanden van onregelmatg trainen eisten hier hun tol.

Op kilometer 10 kwam ik erdoor aan een tijd van net geen 43 minuten. Ik zat dus goed op weg voor 1u30 op de 1/2 marathon.Maar lang heeft de euforie niet geduurd. Een paar kilometers verder begon de pijn in mijn linkerbeen weer op te spelen en vanaf het 16 kilometerpunt liep ik bij momenten geen 10 per uur meer. Na 1u40 bereikte ik uiteindelijk de eindmeet. Geen slechte tijd maar ook geen goede omdat er meer inzat. De trainingen zitten blijkbaar goed. Alleen moet ik die fiets afgesteld krijgen en van mijn "kwetsuur" afgeraken.

Na het sporten zijn we zoals gebruikelijk in WTT een hapje gaan eten en drinken op de goede afloop want alle WTT'ers (Wim,Jim,Lies,Elke, Ellen, Katrien, Eric, Ines,en ikzelf) haalden de eindmeet.Het was een leuke dag.