[Granite Tom] Geen geheimen

De laatste weken vraagt men mij nogal eens naar mijn conditie of nog naar wat er op het trainingsprogramma staat. Dit ergert mij alleszins geenszins. Wat mij betreft, mag iedereen dit gerust weten. Ik zal het even uit de doeken doen hoe ik er tegenover sta en op welke manier het ingevuld wordt.

In trainen zelf zijn er geen geheime manieren om tot een betere prestatie te komen toch niet voor diegene die er bijna dagelijks mee bezig zijn. Het komt in eerste instantie neer op herhalen.
Vervolgens is afwisseling van belang (elke keer anders trachten te trainen of toch iets anders trainen, bvb. ademhaling, kracht, uithouding, spieren/gewrichten, ps:. Recuperatietraining hoort daar niet in thuis want in mijn opinie is recuperatie, hoewel nuttig, geen training, het is gewoon het herstel bevorderen). Ook duurtijd en snelheid moet je laten variëren.

Nogal veel hoor ik ook het woord oververmoeidheid vallen. Raar is dat. Precies of het is een spook of een soort zwaard van Damocles dat boven je hoofd hangt. Ik wil het niet ontkennen dat het bestaat maar wordt er niet te snel gedacht van oververmoeid te zijn? Als je een normale opbouw in acht neemt, ga je heus niet snel oververmoeid geraken. Bij trainen hoort ook pijn. Pas dan duw je je lichaam tot net dat meer.


Dus hier de trainingen van afgelopen week:
Maandag:
Korte zwemtraining van 1500m want toch wat bekomen van de fietstraining met Filippe en Kathy van de dag voordien.

Dinsdag:
Korte zwemtraining van 2000m wederom op arm-techniek
1u lopen met de club op een tempo van 13 km/h, gewoon rondjes op de piste van Sint-Niklaas maar het ging wel vlot.

Woensdag:
Zwemtraining met de club met techniek en wat uithouding: 2500m. Dit ging me wat minder af.

Donderdag:
Looptraining met de club: intervallen van 1200m x 5. Het moesten er eigenlijk maar 4 zijn: ik kon het niet laten om er eentje extra te doen, het ging best goed. Het is ook mijn favoriete training.

Vrijdag:
Zwemtraining en weer op arm-techniek: 3000m. Zalig 1,5u baantjes trekken met bijna niemand anders in de baan.

Zaterdag:
Zwemtraining met de club: vooral beenbeweging en halve piramide: 2500m. Tot mijn eigen verbazing ging het snel. Al die techniek trainingen werpen wel degelijk hun vruchten af.

Zondag:
Fietstraining op mijn eentje. Even een uitgebreid verslagje hiervan:
’s Morgens goed op tijd vertrokken, eigenlijk gewoon het zelfde tijdstip als anders maar het uur was verzet vannacht, ik trok mij er niks van aan. Zo kon ik op een mooi uur thuis zijn. Hoewel voorspeld werd van dat er buien zouden zijn, was er niets van te merken. Vertrokken door de voetgangerstunnel en via een omweg naar Brasschaat op aan. Een stuk van het parcours van de halve triatlon van Brasschaat gedaan. En hoe kun je dat anders doen dan op wedstrijdtempo? Dus handen op het triatlonstuur en de ketting op het grote blad vooraan. Zo verder doorgetrokken naar Brecht en daar langs de vaart het jaagpad op. Amper volk tegenkomend en rechttoe rechtaan kan het niet beter zijn onder een stralend zonnetje. Een tijd het tempo van Norman Stadler aangehouden (deze gek reed meer dan 40 km/h gemiddeld vorige week op de volledige triatlon van Hawaii). Opdat jullie mij ook gek kunnen verklaren: ik had nog enkele kilo’s stripboeken bij. Het was lang geleden dat ik nog een Jommeke las…

Voor de kenners de versnelling zat op 53 x 18 (ik ben zelf gene kenner, ik heb de tandjes van de tandwielen achteraf moeten tellen). Dit bij een fatsoenlijke hartslag van 150. Het moet gezegd, de wind stond niet verkeerd allez toch tot waar het jaagpad ophield en dat was helemaal in Merksplas (40 km ver was ik). Vandaar was het links afslaan. Nu zat de wind op kop, eerst begonnen de hamstrings wat pijnlijk te voelen daarna duwde ik wat meer op de bovenbenen en was het de beurt aan de quadriceps om zich te doen gevoelen. Via Merksplas naar Hoogstraten via Wortel: dit deed mij dan weer denken aan Willie Wortel, het is nog langer geleden dat ik een Donald Duck las). In Loenhout was er controle van diesel maar ik had alleen water in mijn tank dus ze konden me daar niet op pakken. Via Wuustwezel naar mijn ouderlijk huis. Pff, de pijp was toen wel uit, de kilometerteller gaf 80km aan en dus 40km continu wind tegen gehad. Even verpozen dus.

En dan terug naar huis in Antwerpen. Het beste was eraf en dus de kortste weg genomen zodat ik na 115km er weer een goede training had opzitten, gemiddelde hartslag zo op 138. Ditmaal zonder plat te rijden. En gans de training met plezier gefietst. De conditie is er, ik ben er klaar voor.