[Rusty Rick] Effe lachen...

Niet dat ik zelf zoveel humor bezit en ze ter plekke bedenk. Deze reeks (gevonden tussen t oud papier) wou ik jullie toch niet onthouden. In sommigen zit veel waarheid, ieder beslist zelf maar wat op hem/haar van toepassing is...

Veel duatleten en triatleten zijn verslaafden. (ja geef het maar toe !)

Een echte behandeling is er niet. De, veelal onschuldige, symptomen zijn vaak de volgende:

♦ Ze zetten hun zwembril op om de gazonsproeier aan te zetten.

♦ Ze laten hun kinderen in waves door de gazonsproeier te lopen.

♦ Ze leggen hun pyjama op een handdoek naast hun bed net zoals ze hun spullen in de wisselzone zouden leggen.

♦ De tijd in de badkamer, op het toilet en voor het omkleden wordt minutieus in de gaten gehouden. Een snelle wissel is immers een kwestie van trainen.

♦ Ze zitten aan tafel te eten in een aërodynamische houding.

♦ Op restaurant zitten ze in het geniep slokjes te nemen uit een bidon met sportdrank.

♦ Hun zondagsschoenen zijn voorzien van Look– of SPD-plaatjes.

♦ Hun idee van snoepgoed: mueslirepen, powerbars, hoe meer calorieën hoe liever. Dieetfanaten worden ziék van hen.

♦ Dat andere mensen gel in hun haar smeren en niet in hun mond steken, vinden ze maar raar.

♦ In de supermarkt zetten ze een opzetstuurtje op hun karreke om rapper te kunnen winkelen. Wie hen met een andere kar te dicht volgt, verdenken ze van stayeren. Winkelen valt immers alléén te vergelijken met een individuele wedstrijd.

♦ Ze vinden golf maar niks. Als die nu eens hun balletjes al zwemmend, fietsend en lopen zouden halen, ja dan verstaan we mekaar al véél beter.

♦ Sommige atleten hebben een hekel aan stayerwedstrijden. Je zult ze bij de post dan ook niet zien aanschuiven in een rij.

♦ Ze gaan een nieuwe auto kopen in de kleuren van hun nieuwe clubkledij.

♦ Buiten het wedstrijdseizoen vindt hun vrouw hen regelmatig met zwembril en wetsuit in bad. Nee, moeten afkicken is niet leuk.

Ciao, en de volgende post zal terug wat serieuzer zijn,
Greetz
De Roestigen