[Ironflip] Testing 1.....2.....3

Exact 7 weken geleden startte ik in Antwerpen op de 1/2 Ironman. De wedstrijd die een nieuwe wending gaf in mijn 12 jaren jonge triathloncarriere. Het is dan ook exact 7 weken dat ik train. Trainde je dan vroeger niet ? hoor ik je vragen. Wel ... eigenlijk niet. Zoals je in een vroegere post kan lezen , deed ik aan sport. Nu is dit wel iets anders. Op 7 weken kan je natuurlijk geen wonder verwachten , maar enige verbetering zou wel zichtbaar mogen zijn.


Gisteren stond de 1/2 tri van Douai op de kalender. Ik had me laten overhalen door Johnny en Katrien om hier aan deel te nemen omdat dit volgens hen een mooie no-nonsens wedstrijd is. Daar mijn doel een 10 tal weken verder ligt in het , hopelijk, zonnige Florida was Douai "maar" een testwedstrijd. Met 2500 meter zwemmen , 80 km fietsen en 20 km lopen beloofde dit een serieuze test te worden. Daarbij had ik naar mijn normen een behoorlijk zware fietsweek achter de rug.

Om 5 uur liep de wekker af. Na een pannenkoeken ontbijt de auto in om samen met Johnny en Katrien naar Frankrijk te rijden. Amper 1,5 uren later stonden we er al. De hemel was ook uitgeklaard en er kwamen weliswaar blauwe plekken tussen de cumulus wolken opzetten. Na de inschrijvingsprocedure was het me meteen duidelijk wat no-nonsens betekende... Geen cantine , 2 toiletboxen voor een 250 triathleten, één tentje voor de inschrijving, ééntje voor de tijdsopnames en ééntje voor het podium. Voor de rest niks !

Met een vertraging van 30 minuten mochten we te water. Een frisse 19 graden en Katrien was de enige die geen wetsuit aanhad. Wel een mooi zicht zo een goudgeel meisje tussen al die zwarte wetsuits. Onze voeten waren er amper in en daar loeide de starthoorn. Rap nog 20 meter lopen tot de startlijn en achter de meute aan. Artur Ost (Belgisch oudste triatheet) miste de start en gaf al direct op. 4 rondes moesten er gezwommen worden en iedere keer het water uit , een 50 tal meter lopen op de oever om
terug via de startlijn het water in te lopen. Een leuke belevenis. Dit ligt me wel omdat het zwemmen veel korter lijkt op die manier. Het zwemmen ging door in een soort waterbekken. Door een groot watertekort (??) stond er maar 1 meter water in die put. gevolg is dat ik aan het verste draaipunt tot 3 maal toe mijn hand heb gestoten aan de steen die de boei vasthield. Na 48 minuten was ik uit het water. Geen supertijd maar wel met een goed gevoel omdat in ronde 3 en 4 heel wat snelstarters terug inhaalde.

Dan naar de wissel waar ik bijna 5 minuten verspeeld heb. Daar het nogal fris was door de aanwakkerende wind besloot ik om een T-shirt aan te trekken. Mijn bril vloog af en ik vond die niet direct terug. Toen ik hem had, ging die vol met modder. Door de aanhoudende regen van de laatste weken stond de grasvlakte (lees wisselzone) smorgens nog blank. Het over en weer geloop in de wisselzone had dit herschapen in een modderpoel. Tot mijn grote ontsteltenis was Walter De Smet ook al uit het water. De man die ik vorig jaar in ons Just4fun project nog heb leren zwemmen , kwam nu voor me uit het water. Chapeau Walter !

Het fietsen was een hel. Geen meter plat en veel wind. In het begin kon ik wind tegen vlotjes 35 rijden maar na verloop van tijd minderde dat. Na 13 km kreeg ik hevige pijnscheuten in de linkerbil. Een paar kilometer verder merkte ik dat mijn broekspijp opgerold zat (nog van in mijn wetsuit) en als een kousenband mijn pezen afknelde. Snel het euvel verholpen maar het kwaad was al geschied. Pijn in de onderrug door een geforceerde fietshouding. Op de draaipunten kwam ik de andere WTT'ers tegen. Katrien was de enige die +/- op 6 kilometer voorsprong bleef hangen. De anderen liepen gestadig uit. Na 2.44 uur zat mijn lijdensweg erop. De benen waren leeg en ik had pijn in de knieen en rug.

Een minuutje wisselzone en weg voor 3 rondes veldloop. Het enige goed beloopbare pad was rond de vijver. De rest ( 90%) was off-road. Boswegels ,modder, grachten waar je over moest springen , een klimmetje in de bos om U tegen te zeggen en een veldwegel vol met plassen en putten. Een cocktail die me normaal gezien goed ligt maar nu niet echt op mijn wish-list stond. Toch werd dit een inhaalrace. 42 zielen heb ik ingehaald waaronder Katrien en Johnny. Eric was te ver voorop. Na 5h28 bereikte ik de meet, lichtjes ontgoocheld en 6 minuten trager dan in Antwerpen.

Vandaag , de dag nadien, relativeer ik alles een beetje en ben ik toch niet ontevreden. Met bijna 1 km meer zwemmen en een voor mij loodzwaar parkoer (in vgl met Antwerpen toch) ben ik maar 6 minuten later toegekomen. Een geslaagde trainingswedstrijd en een leerschool. Volgende week naar de 1/8 niet-stayeren in MOL voor de WTT Familiedag.

Tijden:
Zwemmen ( 2500mtr in 4 ronden) : 11:09 , 12:11 , 12:28 , 12:45
Fietsen ( 80 km in 2 ronden) : 2:44:14
Lopen ( 20 km in 3 ronden) : 34:24 , 36:17 , 39:00

Dank aan Ironman Wim De Doncker voor de foto's en aanmoedigingen.
(lees zijn blog : http://3blogwim.blogspot.com/ )

Train ze en tot volgende week
IronFlip